Een goede carnaval begint niet zonder een goed en stevig ontbijt. Ik denk dat ik namens iedereen wel kan spreken als het spek & ei er wel goed in ging tijdens die döl daag. Zo ook deze eerste dag. Vol goede moed werden voor het eerst de pakjes aangetrokken en de harnassen over onze indrukwekkende torso’s gehesen. Bij veel Sjnake ging dit laatste al gepaard met flink wat scheuren in het harnas en nog voordat er überhaupt vertrokken werd, was het al noodzakelijk om heel snel het harnas te repareren met lijm, warme föhn, kauwgom, stroop of ander plakkerig spul...
Voor het vertrek kregen we al te horen dat de prinsenwagen van de Össkes een ongeluk had gehad in Wittem. Door technische mankementen (Belgische wagen, *kuch*) gebeurde het dat de complete wagen achteruit de Van Plettenbergweg afrolde richting Wittem en zodoende bijna de Mariabeelden en prachtige kaarsen in het Gerarduswinkeltje uit de etalage reed. Wij als heilige boontjes zijn dan ontzettend gelukkig dat dit niet is gebeurd.
De optocht in Teuven begon zoals gebruikelijk met rondjes lopen en bekenden ontmoeten, om allemaal te laten zien dat we nog vrienden hebben buiten de Sjnake. Mensen waar je nauwelijks mee praat door het jaar werden toch even geknuffeld, gebokst of getapt. Na een tijdje wachten konden we beginnen. Eigenlijk kunnen we daar heel kort over zijn, de optocht was hetzelfde als altijd. De eerste 2 uur moet iedereen nog in de stemming komen en het laatste halfuur is het pas echt gezellig. Tussendoor hebben we nog wat problemen gekend met de aggregaat en de elektriciteitskabels boven de wegen, maar onze technische dienst was van dusdanig niveau dat dit binnen enkele uren gerepareerd werd. Tijdens het uitvallen van de aggregaat leek het wel meer op een stille tocht. "Da motte vr zelf zinge! Wat da? Sjwat Wit Jonguuuhh! Sjwat Wit Jonguuh! Dat sjleet nit aa. Wat angesj? Sexy Poefel style!" Dit laatste verraadt al wat ons meest spraakmakende lid deze 4 dagen te horen heeft gekregen (inclusief dansje). Ik zal geen naam noemen om deze nette volslanke heer niet in een kwaad daglicht te stellen.
Het publiek tijdens de optocht viel ook een beetje tegen. Tenminste, als er al publiek stond maar daar moesten we maar aan gaan wennen met nog een aantal drukbezochte optochten op het programma. Het spannendste moment tijdens de optocht zelf was toch echt wie er nu eens en voor altijd het sneeuwballengevecht zou gaan winnen. Onze ex-schutterskoning of zijn ex-koningin? Ik durf geen uitspraken te doen i.v.m. mijn eigen veiligheid. Niettemin een regelrechte deja-vu omdat dit gevecht al jaren geleden tijdens een sneeuwcarnaval begonnen is.
Meerdere momenten uit deze optocht kan ik me niet herinneren, en zoveel heb ik niet gedronken. Gaap.
Na de optocht werden de meeste Sjnake weer opgehaald door papa of mama en thuis weer lekker in bed gestopt. Ik heb gehoord dat onze 3 youngsters nog een verhaaltje kregen voorgelezen met een glaasje melk en een koekje toe. Een klein deel van onze Sjnake ging na de optocht net als vorig jaar nog even naar de zaal in Teuven om sfeer... ehh... bier te proeven en te wachten op het vervoer terug naar huis. Na afloop hoorden deze feestgangers dat de rest ongeveer een uur heeft gedaan om 1 km terug te lopen. In werkelijkheid was dit een kwartiertje maar allèh da, we moeten een beetje overdrijven om het verhaal spannend te houden.
De laatste 3 Sjnake moesten helaas iets langer wachten maar dit leidde wel weer tot een gezellig halfuurtje buiten bij de kerk. Een Sjnaak (ik noem geen namen, Eeserhei) deed nog even voor hoe een man van zijn kaliber, statuur, breedte, hoogheid en imago loopt op een, zoals hij zelf zei, Casual Zaterdagmiddag. Dat wil zeggen niet al te snel, schouders laten hangen, beetje schuifelen, hoofd omhoog, borst vooruit. Omdat deze Sjnaak nogal een gebrek aan nicotine had werden voorbijgangers om hulp gevraagd. Een aardige mevrouw schoot te hulp maar omdat monsieur geen geld meer had moest er creatief gehandeld worden. Hij had immers een mooie zonnebril. "Mevrouw, ich han echt ing siegret nuëdig, estebleef, hat d'r ing vuur mich?" "Wat krien ich dao da vuur?" "Ja, mevrouw ich han gee geld mieë." "Ich zien, doe hasse inge sjunne zonnebril op, dà gef mich dem mer." "Nee mevrouw! D'r hat zelf al inge zonnebril op d'r kop, dat ving ich egoïstisch! Da lot mer!" Dezelfde Sjnaak had het spraakwater dus al aardig te pakken en deinsde er ook niet voor terug om in de auto op de terugweg de ene na de andere hilarische anekdote te vertellen. Alhoewel het volgens hemzelf meer wauwelwater was, maar dat geheel terzijde.
Eenmaal terug in Eys werd er nog een snel frietje gegeten voordat deze laatste Sjnake weer in de gymzaal paraat waren om nog een paar uurtjes te blijven hangen bij de sleuteloverdracht van onze gemeenteprins Did d'r Ieësjte.
Na een geslaagde maar niet zo'n late carnavalszaterdag was het op zondag natuurlijk tijd voor de officiële carnaval. De bouwcommissie, bestuur en andere nieuwsgierige Sjnake waren al vroeg wakker om het parcours van de optocht te verkennen... Uiteraard met het geluid op de hoogste volumestand, waardoor de rest van Eys ook meteen uit bed stuiterde. Sommige Sjnake die iets langer in hun nest waren gebleven dan het bestuur, werden zelfs gestoord tijdens het kokkerellen op de vroege morgen (spek & ei!).
Het rondje door de Lodewijk sloeg wat dat betreft alles. Ruiten trilden en de president van de Öss hoorde zichzelf niet meer tijdens zijn toespraak bij de Residentie van Gemeenteprins De Stanley d'r Ieësjte, in die zelfde straat, maar toch een halve kilometer verder. Gelukkig konden wij hem ook niet horen. "Ving d'r dat good of ving d'r dat good? Ich dank uch."
Wat de meeste mensen ook zal zijn opgevallen is de Weergoden ons goed gezind waren en er een heerlijk zomerzonnetje tevoorschijn kwam. Ideaal om een optocht te lopen. Rond half 2 werd het tijd voor alle optochtdeelnemers tijd om zich op te gaan stellen. Zoals gebruikelijk in Overeys. Omdat er dit jaar heel veel deelnemers waren stond er helaas niemand langs de kant om te kijken. Zelfs de vakantiegangers uit de caravans in de Taan-Del waren present en dit jaar met een nieuw thema. Deze carnavalisten pur sang hadden een eigen wagen met als thema Kapsalon. De slogan luidde dan ook: "D'r mot os nit uvver ee Kamp sjaere." Daar valt wel wat voor te zeggen.
Het grote aantal deelnemers aan de optochten had ook als consequentie dat er verschillende Sjnake bij andere groepen meeliepen of op de wagen stonden flesjes bier te tillen. De sterspelers van ons 3e elftal hadden voor dat laatste gekozen op de wagen van Voetbalprins At II en Prinses Nicky. Om even terug te komen op het ongeluk van de Össkes de dag ervoor: Dit is helemaal opgelost en de wagen ziet er weer perfect uit. Voor de zekerheid hebben ze wel wat zijwieltjes en extra bumpers aan de zijkant gemonteerd.
Zoals gewoonlijk is het begin van een optocht een beetje lamlendig omdat iedereen nog even in de stemming moet komen. Gelukkig was het weer goed en na een kleine 100 m optocht was iedereen al in de stemming waardoor deze korte optocht wel erg krachtig was. Hoewel er minder publiek langs de kant stond dan andere jaren werd er volop gesprongen en gezongen. Het eerste en enige spannende moment was in de St. Agathastraat, waar een nog slapend lid van de Sjnake was vergeten om zijn vlaggenstokken naar binnen te halen. Met kunst en vliegwerk heeft onze chauffeur Frank onze strijdwagen er net langs weten te loodsen (al werd er voor de zekerheid toch maar 'n vlaggenstok naar beneden gehaald door onze Niek op de uitzichttoren. Dit duurde alleen iets langer dan gepland, waardoor er achter ons een file ontstond en de optocht wat vertraging opliep. Mensen die vaker met de trein reizen zullen dit vast gewend zijn.
Na een korte optocht waarin ook weer de nodige harnassen en helmen zijn gesneuveld, werd net als ieder jaar nog een kleine afterparty gehouden op het Kermisplein. Jammer genoeg gingen veel mensen direct naar binnen waardoor deze afterparty niet zo groot was als andere jaren. Positief punt is dat we wel nog genoeg bier van Sjpasskapel Bloaze Deet Zoepe kregen, proost!
Na afloop van de optocht is het gebruikelijk dat er een prijsuitreiking volgt in de gymzaal. Het zal dan ook niemand verbazen dat we ook dit jaar de 1e prijs (met lof!) winnen in de categorie grote groepen met wagen. Hiep Hiep!
Alle harnassen en helmen werd opgeborgen, waardoor sommige Sjnake ervoor kozen om een ander pakje aan te trekken. Deze zondag werd 's avonds goed afgesloten op een manier zoals carnaval gevierd hoort te worden. Een en al gezelligheid met verschillende muziekstijlen gemixt door DJ It’s Jorday. Carnavalsmuziek werd afgewisseld met een heus Hardcore en Houseuurtje waardoor iedereen aan zijn trekken kwam. De een ging natuurlijk eerder naar huis dan de ander maar er zijn Sjnake die het zonlicht op maandagmorgen nog hebben gezien voordat ze het bed in doken.
