Dit jaar werd voor de twee keer op rij de wagen van de Sjnake gezegd voor aanvang van de Zwart-Wit Revue. Zoals Jasper al zei tijdens het openingswoordje “het begint een beetje een traditie te worden”.
Veel mensen stonden weer vol bewondering naar de wagen te kijken na afloop van de carnavalsmis. Na een kort openingswoordje was het woord aan meneer Pastoor. Hij wenste in zijn gebed de Sjnake een veilige en vooral een plezierige carnaval toe, en zegende vervolgens onze wagen. Het was weer een hilarisch moment op zich. Maar ook een moment waarop je kunt beseffen hoever de Sjnake het eigenlijk wel al niet geschopt hebben, want welke andere groep laat hun wagen zegenen?
Vervolgens was aan Prins Hub V de eer de wagen nog op gepaste wijze dopen door middel van een glas bier over de wagen heen te gooien.
De wagen en de Sjnake waren nu officieel gereed voor een fantastische carnaval.
Na weer een jaar wachten was het zondag 7 februari 2010 weer zo ver. De eerste optocht van carnaval 2010 ging van start in Genhout. De plaats waar weer een karrenvracht aan publiek langs de kant stond. Deze hadden we meteen het geluk dat het weer deze keer mee zat. De kou viel mee en er is geen drup uit de lucht gevallen. Voor velen was het een verassing wie er allemaal weer mee deden en wie niet meer. Een groot deel had de wagen nog niet gezien en was erg benieuwd naar het eindresultaat dat er zeker weer mocht wezen. De Ezer Sjnake kleuren helemaal roze dit jaar en nee, we doen niet mee aan de gay parade.
De slogan van dit jaar luidt: “Mit Valtentijn gunt de Ezer Sjnake ut Make”. Deze slogan zegt natuurlijk alweer genoeg. In de optocht was te zien dat iedere Sjnaak niet wachten kan tot het echt carnaval is, de gezelligheid spatte er weer vanaf. Na de oude klassiekers als ‘Zwemles’ (roeien), ‘Jecke song’ en ‘Zwart-Wit Jonge’ werden er ook weer nieuwe carnavalshits geïntroduceerd. De toch flink uitgedunde groep liet weer zien dat carnaval in Eys het hoogtepunt van het jaar is en deed volop mee met alle liederen die uit de boxen knalden. Het geluid dat trouwens meteen het hardste ooit is.
Het begin begon allerminst soepel toen bleek dat de wagen vertraging had opgelopen op de heenweg. Er lag zelfs geen sneeuw en Veolia of de NS hadden er deze keer niks mee te maken wat op zich al een wonder is. Achter het stuur zat import chauffeur Jan-Willem, die de hele dag zijn rijkunsten heeft getoond.
Eenmaal aangekomen in Genhout kon carnaval 2010 beginnen. Om 14.11 uur begon de optocht te trekken. Tijdens de optocht bleek dat alle Sjnake weer enthousiast en vol goede zin er tegenaan gingen. Na afloop bleek ook dat de meesten er wel doorheen zaten. Was het niet van alle polonaise en over de weg stuiteren, dan was het wel door knallende koppijn en oorpijn. Oorpijn die vooral veroorzaakt werd door de toeter die constant door een paar leden beneden aan de trap gebruikt werd, hartelijk dank!
Wij als Ezer Sjnake konden wel stellen dat we de grootste en uiteraard een van de mooiste wagen hadden. Twee Sjnake konden het weer niet laten om ook de andere wagens te inspecteren en meerdere malen een bezoekje te brengen aan wagens voor en achter ons die dit natuurlijk zeer op prijs stelden. Ook wij als Ezer Sjnake kregen hoog bezoek, de echte ‘New Kids’ stonden ineens boven op onze wagen te hakken, verrekte mongol! Totdat iemand ze van de wagen af gooide: Jonguh! BAM!
Net als vorig jaar kwamen we ook weer langs de speeltuin waren de grote kleine Sjnake zich heel even konden uitleven aan de stangen, op de glijbaan of weer het alom bekende wippen. Dit begint toch wel traditie te worden…
Ik kan uiteindelijk wel stellen dat de eerste optocht van 2010 zeer geslaagd was en wij allemaal niet kunnen wachten tot over een aantal dagen het echte carnaval losbarst!
Carnaval kan dit weekend eindelijk beginnen en ik kan wel stellen dat we een jaar lang hebben uitgekeken naar deze dag. Het voorproefje hebben we inmiddels wel al gehad in Genhout en als dat een voorbode is voor wat komen gaat kunnen we ons in de handen wrijven.
Om 13.15 kwamen alle sjnake bij elkaar op het kermisplein om te vertrekken naar Teuven, waar de optocht om 14.11 van start gaat. Een optocht met een streng reglement, waar we ons uiteraard netjes aan houden. Bijna alle sjnake waren aanwezig op een lid na, onze Fabrizio Derksen lag thuis in bed. Waarschijnlijk omdat hij nog altijd treurde om zijn Vespa die gejat is of toch te veel achter de auw wiever aangegaan is op de vrijdagavond?
Eenmaal aangekomen in Teuven waar alle sjnake op een parkeerplaats gedropt werden konden we op weg naar de wagen. Omdat we nog niet genoeg drank op de wagen hadden, konden we nog de highland games nadoen. Iedereen een tray bier op de schouder en rennen maar. Voordat we bij de wagen aankwamen waren we ongeveer 2 uur (ahum) verder. Maar tijdens het lopen werd het dragen wel steeds lichter, 3x raden waarom… Na de marathon van Teuven te hebben gelopen kwamen de sjnake iets later dan gepland met koude en zeiknatte voeten aan bij ons Castle of Love waar de volgende verassing te wachten stond.
Al tijdenlang werd er geroepen dat wij het hardste, beste, zuiverste (en had ik hardste al gezegd?) geluid hadden. Wat bleek, 2 boxen deden het ineens niet meer. Paniek, paniek, Yannick dus. Maar nadat alle experts een onderzoek hadden gedaan en ieder een hypothese klaar had werd de conclusie gesteld dat er een kabeltje verkeerd om zat. Komt zeker en vast omdatte we in Belgie waren zo.
Voordat de optocht begon en alle wagen in de startpositie stonden is het weer mooi om te zien welke groepen met wagens er dit jaar zijn. Even bij de buren neuzen hoort er altijd bij (we zijn natuurlijk ook niet te beroerd om andere wagens te bezoeken en te ‘verzouwen’) en we mochten dan ook veel gasten van andere groepen verwelkomen in ons kasteel. Wat opviel, en dat is eigenlijk altijd wel zo in de Belgische optochten, is dat er veel jongeren-wagens waren. Wat meteen weer een voordeel is omdat iedereen elkaar kent.
Ondertussen moest iedereen zich naar de eigen wagen haasten en degenen die niet op tijd waren werden door onze kasteelheer niet meer tot ridder in de orde van de Ezer Sjnake geslagen.
In het begin van de optocht was het nog allemaal wat onwennig en laam. Je zou kunnen zeggen dat iedereen gezopen had. Toen de sneeuwstorm in het 1e deel bedwongen was en ik al veel kanshebbers voor een gouden Olympische medaille heb gezien kwam iedereen echt los. Omdat er overal sneeuw lag konden we al op 10 vingers aftellen dat we altijd scherp moesten zijn zodat ons geen sneeuwballen langs de oren vlogen. Niet alleen door andere optochtgangers maar zelfs door het publiek. Van die kleine poete gingen het gevecht met ons aan. Maar omdat we de beroerdste niet zijn gingen we net doen alsof we echt sneeuwballen teruggooiden zodat we ze geen pijn zouden doen. Hier trapten ze uiteraard in, acteren kunnen we blijkbaar ook, en de eerste sneeuwbaloorlog is dan ook gewonnen door ons. Stel je eens voor hoe het was als we echt sneeuwballen gooiden, dan woare die kinger noe zieliger.
Om toch maar bij het sneeuwballen onderwerp te blijven hebben we ons later in de optocht nog geamuseerd met een hond. Die me overigens ergens wel tegenviel. Normaal hebben die sneeuwhonden altijd een pul met Jägermeister om hun nek hangen, maar deze labrador was blijkbaar nog nooit in Oostenrijk geweest. Door steeds een sneeuwbal naar een andere kant op te gooien en te kijken hoe Lassie erachteraan broezzzde kregen we de tijd wel om. Na afloop van de optocht werd nog geprobeerd om Defqon1 na te doen, wat wel aardig lukte.
Een irritant puntje nog, die zijn er ook. Wil de persoon die het leuk vond iedere keer op die hoorn te duwen zich verontschuldigen. Dokter Schiffelers heeft het zaterdagavond erg druk gehad met patiënten die gehoorschade hadden.
Oh ja, voor degenen die na afloop van de optocht nog op de wagen zaten een mededeling. Rick Engelen is zijn telefoon kwijt geraakt. Dus als iemand een telefoon gevonden heeft, verkoop hem a.u.b. niet door en geef hem gewoon terug. Danke Schön.
Vermeldenswaardig is dat de tractor gereden werd door Frank, een van onze import-chauffeurs (die na de optocht ook nog een blaastest moest afleggen bij Belsje Polizei en ook met een positief resultaat afsloot, proficiat!).
Toen iedereen thuis even een middagdutje had gedaan en weer een goede bodem gelegd had voor de zaterdagavond konden we er weer tegenaan. We hadden besloten om zaterdagavond bij cafe sport bij elkaar te komen en met de bus naar Gulpen te gaan waar de Galouppe open was (sommigen gingen in plaats daarvan naar Heerlen of bleven thuis). Met 25 man de bus instappen duurde het twee sjnake te lang en deze kwamen ook op het goede idee om een halte terug te rennen zodat ze eerder in de bus zaten met het risico de bus nog te missen. Maar dit plan pakte goed uit, applaus!
Toen de avond afgelopen was en deze lange eerste dag ook ten einde kwam konden we het toch niet maken om al naar huis te gaan. Een paar uur voordat we overigens weer aan dag 2 begonnen gingen we nog even door in ’t Trepke. De dag was zeer geslaagd en we konden ons opmaken voor de drei dull daag.
Na nauwelijks te zijn bijgekomen van de zaterdag konden we beginnen aan de eerste officiële carnavalsdag. En iedereen wist vooraf natuurlijk dat deze dag samen viel met Valentijnsdag en omdat we nogal creatief waren met ons thema van 2010 had dit hier dan ook te maken. En voor de koppeltjes onder ons mocht deze dag natuurlijk niet voorbij gaan zonder zijn/haar lover te verwennen. En voor de vrijgezellen? Die richtten samen de vrijgezellenclub op onder de naam 'CV Vrij-Gezellig'.
Om 13.00 zouden we bij elkaar komen op het kermisplein om gezamenlijk achter de wagen aan naar de startplaats te lopen van de optocht. De optocht die dit jaar een nieuwe route had gekregen. Er was nog steeds verwarring wat de route nu uiteindelijk was geworden en op het allerlaatste moment is deze nog een beetje aangepast. Ons startpunt was op de hoek van de Eyserbosweg / Baron von Thimusweg, waar we toch wel een tijdje moesten wachten voordat we konden beginnen. Ik denk dat iedereen wel door had dat wij daar stonden omdat het geluid vol open ging. Ironisch genoeg knalde 'Killing in the name of' door de boxen naast het kerkhof.
Om de tijd om te krijgen werd er (alweer) een sneeuwballengevecht geopend en dit maal door onze hoogheden van de schutterij. Waar er in het begin van deze sneeuwoorlog nog meerdere sjnake waren die zich even lieten gaan gingen onze Willem-Alexander en Maxima ijskoud door. De hele optocht lang werden de meest tactische en creatieve ballen gerolt om de ander te raken. Het gevecht is uiteindelijk gewonnen door de koning zelf. Een reactie: “Ich kin noe waal zage dat ich de kunningin han begaait.” En dat op deze Valentijnsdag. Ik verwacht dan ook dat deze week de story, weekend en de privé (of hoe heetten die bladen) vol zullen staan met geruchten dat er een breuk volgt in ons koningspaar.
Tijdens de optocht zelf zat de sfeer er al meteen in. Hier en daar (meestal rond dezelfde personen) vlogen zoals gezegd de sneeuwballen door de lucht maar dit mocht de pret zeker niet drukken. De nieuwe route oogste wel een beetje verwarring, maar gelukkig hadden we een tomtom voor in de tractor. De tractor die overigens gereden werd door Hub van Wersch, en na afloop nog door 4 verschillende chauffeurs die nu allemaal trots thuiskwamen met het verhaal dat ze toch de echte Ezer Sjnake vervoerd hebben. De drukste plaatsen tijdens de optocht zijn nog altijd hetzelfde en omdat half Eys zelf in de optocht meedoet stond er slechts een kwart langs de weg te kijken. Het andere kwart, breek me de bek niet open, die zullen wel ergens op een ski piste roetsjen of thuis zitten te kaarten.
Een eervolle vermelding voor onze leden die dansen bij dansgroep Explosion: Zij hebben tijdens de gehele optocht de kou en sneeuw getrotseerd terwijl ze naast de wagen van het grote prinsenpaar ronddansten (niet geheel compleet, maar dat is egaal).
Normaal is het de gewoonte dat het grote, kleine en voetbalprinsenpaar snoep gooit, dit was nu zeker ook het geval maar dan iets anders. Andere jaren werden alle snoepjes los gegooit waardoor het publiek beter helmen dan carnavalsmutsen konden op zetten. Dit jaar ging er een lichtje branden en werd de snoep vooraf al verpakt in kleine zakjes die gegooit werden. Wie ik ook heb gemist, ofja gemist... niet gezien: De Pro-snoeprapers van "’t kamp" die weer een voorraad bij elkaar zoeken dat ze er weer een jaar tegenaan kunnen. Of deden ze dit jaar met hun eigen (aanhang)wagen mee? Thema zal uiteraard zijn''Vier houwe ut te druk mit klauwe, dorrum koete ver ginge waan bouwe...''
Na afloop van de optocht werden oude tijden nog eens herbeleeft door ons te verkleden als de raad van 11. Met voorop oud-jeugdprins Ivo dur iesjte, die de mutsen gesponsord had. Dit allemaal tijdens Qlimax Ees, dat na Defqon1 ook de moeite waard was.
Toen de weg eenmaal vrij was van alle carnavallisten en andere gekken konden we over de modderige weg de wagen terugbrengen. Maar dit ging niet zo soepel als verwacht. Grote hindernis hierin was de wagen van de Zwart-Wit Prins die langs de Trintelerberg geparkeerd stond. Met de spierballen van de Ezer Sjnake zat het wel goed, dat bleek wel uit het feit dat wij als Sjnake even de wagen van de voetbalprins aan de kant duwden met onze blote handen. De prijs van de Sterkste Sjnaak moet overigens nog uitgereikt worden. Zo zie je wel dat spek-en-ei niet alleen goed is om een goede bodem te leggen voor carnaval!
De optocht was afgelopen, de wagen stond veilig op stal, tijd voor de prijsuitreiking. De prijsuitreiking die dit jaar gehouden werd in café Sport en waar bijna alle deelnemers aan de optocht aanwezig waren. Dit met het gevolg dat er zich binnen een sauna gevormd werd. Na lang wachten op de prijsuitreiking en veel polonaises verder, was het tijd voor onze categorie waar we volgens mij de enige deelnemer in waren. En de winnaaaaaar van de categorieee… grote groepen, met wagen… is geworden… (spannend he) … De Ezer Sjnake! Met lof ook nog, wat dat ook mag inhouden. Proficiat! “Ze houwe os ja sjleat dur 3e pries kinne geave”.
Toen de prijsuitreiking afgelopen was werd het tijd voor sommige Sjnake om even te gaan bunkeren in de frieteboet of thuis een uiltje te knappen om zo weer de avond door te kunnen komen. Eenmaal samengekomen in café ’t Trepke gingen we vrolijk verder met waar we gebleven waren. Polonaise lopen, Chocolateeeee dansen en Zwemles. Tussendoor werd er nog een flügelmarathon gedaan. De flesjes Flügels waren niet aan te slepen en er werd dan ook geopperd om er een toren van te bouwen. Maar helaas voor ons vond er een aardbeving plaats, 7.6 op de schaal van Richter, dus de toren hield niet lang stand. Na de wederopbouw kwamen er ook steeds naschokken waardoor de bouwers van de Flügeltoren de moed maar opgaven. Donaties zijn nog altijd welkom voor de wederopbouw. Giro 043, Alvast Bedankt. We zullen het geld goed besteden.
Na een toernooi tafelvoetbal (met een verassende winnares), losgelaten wimpers (ocherm) en ingescheurde broeken was het tijd om ’t Trepke te gaan verlaten en weer terug naar café Sport te gaan waar de avond werd afgesloten. De Sjnake die toen nog uithoudingsvermogen hadden en nog lang niet haar huis wilden, herinneren zich deze avond vooral als een freestyle-battle van de Ezer Break Dance Crew onder leiding van MC Pay. Enkele moves die getoont werden door deze hophippers werden nog niet door Michael Jackson zelf ten tonele gebracht. Even ter herinnering: En Sjang, en Sjang, en Sjang.. Sjangie on the Floor! We Want More, More, More! En d’r Hupie, en d’r Hupie! Hub Hub! Stanley on the Floor, come on, come come come on!
Na een prachtig optreden van de Ezer Break Dance Crew werd er nog een paar uurtjes doorgevierd, maar daarna kwam toch echt de officiële carnavals/valentijnsdag ten einde en konden alle stelletjes en vrijgezelletjes naar bed.
Inmiddels zijn we al op de helft van de carnavalsdagen aangekomen, de Sjnake beginnen steeds meer verzouwd uit te zien na alle alcohol en slaaptekort. Vandaag stond de optocht in Vaals op het programma, weer een interland voor ons dus. Om 13.00 zouden we bij elkaar komen op het kermisplein om met auto’s richting Vaals te rijden, maar wat eigenlijk geen verrassing meer was is dat veel Sjnake geen klok meer kunnen lezen na een paar druppels alcohol en dus te laat kwamen...
Na een file richting Vaals is het dan toch gelukt om op tijd aan te komen voor de optocht. Tijd om weer eens rond te kijken welke wagens er mee doen en meteen werd duidelijk dat we veel bekende gezichten en wagens tegenkwamen. Zo zie je maar weer dat iedereen achter de Ezer Sjnake aanloopt. Wat vrij logisch is als je het mij vraagt.
Omdat in alle andere optochten met sneeuwballen gegooid werd, kon het deze keer ook niet uitblijven en het was dan ook niet lang wachten tot het weer raak was. Alhoewel, eigenlijk was het net naast en dat was misschien maar goed ook. Onze sneeuwkoning ging op onderzoek uit in een voor- of achtertuin van een Volser en kwam tot de ontdekking dat hier nogal goede plaksneeuw lag. De vrouw des huizes had onze koning in de gaten en het is dat wapens verboden zijn anders had het luchtalarm af kunnen gaan. Na tal van waarschuwingen van deze Fraulein deinsde onze koning niet terug en het enige dat hij kon was sjtom kieke en proberen de vrouw uit de raamopening te gooien met een echte sneeuwkogel. Maar helaas, nog altijd geen vrijheid want de kogel eindigde tegen de muur.
Ondertussen was de optocht begonnen en waren we zeker in het begin nog wat onwennig, omdat vooral de Duitse schlagers ten gehore werden gebracht anders verstaat men ons daar niet. Maar toen we eenmaal langs de eerste bocht waren kwam de sfeer erin in deze lange, koude en ook weer natte optocht. Positief punt in Vaals is de friture van ex-prins Erol, die steeds op hetzelfde punt frikadellen uitdeelt zodat de deelnemers aan de optocht niet op een lege maag zoepe.
De frikadellen hadden we nog niet geknauwelt en de volgende verrassing diende zich aan: Een oplettende Sjnaak merkte op de L1 live verslag deed voor op tv. L1 filmde onze prachtige wagen natuurlijk en we kunnen bij deze melden dat we live op tv waren en dit nog een aantal keer herhaald werd op het nieuws van maandag. Herhalingen zijn terug te zien op internet. Twee Sjnake werden zelf aan een spervuur van vragen onderworpen. L1: “Hoeveel bier moet je drinken om het warm te krijgen?” Sjnaak: “Ig drink gee beer, dan witse wie laat dat ut is” Dit vertelde deze Sjnaak, die liever anoniem blijft met volle overtuiging, maar wat hij niet doorhad dat hij nog een fles bier in zijn hand had...
Hoor ons vooral warm te springen, rennen en zingen op de muziek, die ook in Vaals tot hoogste decibelaantallen reikte, kwam de optocht langzaam aan een eind. Op het laatste werd het nog even spannend toen bleek dat we met onze wagen eerst niet langs een geparkeerd busje konden rijden. Maar na wat pas- en meetwerk werd ook dit tot een goed eind gebracht. Marco, Chapeau!
Na afloop van de optocht zijn we zoals altijd nog een lange tijd blijven after-partyen op de parkeerplaats bij de Lidl. De Olympische Spelen kwamen ook hier weer aan bod door een rij winkelwagentjes achter elkaar te plaatsen, met vier Sjnake erin te gaan zitten en de bobsleebaan uit te proberen. Het Ezer Bobslee Team werd hier na jaren weer nieuw leven ingeblazen. “Sjnaak, Are You Dead?” “Joa, Man!”
Van de Winterspelen gingen we direct live door naar Wimbledon waar de tennisfinale op het punt van beginnen stond tussen twee sportieve Sjnake die na een lange weg in de finale terecht gekomen waren. Na een uiterst spannende wedstrijd met veel prachtige punten ging de overwinning toch naar de nummer 1 van de Sjnake plaatsingslijst.
Het after-partyen ging nog een tijd door maar uiteindelijk werd het toch tijd om ons bij een te rapen en huiswaarts te keren. Enige probleem was dat ongeveer alle auto’s al weg waren en een aantal Sjnake de bus naar huis moesten nemen. Deze Sjnake hadden trouwens wel geluk dat ze net op tijd waren om de bus te pakken en ook nog genoeg zitplaatsen hadden. De halte erna kwam er een grote groep de bus in die er wel sfeer in bracht, ging turnen aan die rode stangen maar wat de buschauffeur en Die Polizei niet op prijs stelde. "RAUS!" luidde de kreet van de buschauffeur. So Gesagt, So Gemacht. Na een toch wel snelle rit richting Gulpen werd overgestapt om zo richting Eys te rijden en verder te gaan met carnavallen in café ’t Trepke.
Na even te hebben omgekleed en alweer de frieteboet leeggegeten te hebben konden de avond tegemoet zien. De avond die vooral in het teken stond van heen en weer lopen van ’t Trepke naar Seroo en weer terug..., en nog eens terug. Na een hele lange, alcoholvolle en gezellige avond kwam er dan toch een einde aan voor alle Sjnake. De eindtijden voor iedereen zijn anders maar ik durf te wedden dat niemand nog kan zeggen hoelaat hij of zij thuis was. Dit geeft meteen aan hoe de sjtimmung was en de drank rijkelijk vloeide. Alle Sjnake liggen thuis uit te rusten om er nog een lange laatste dag van te gaan maken.
Na de afgelopen 3 toch wel zware dagen zijn we toe aan de allerlaatste carnavalsdag. Vandaag lopen we zelfs 2 optochten en moeten we ook al om 12.00 vertrekken (waar we normaal een uur langer konden slapen). Nadat we gisteren al allemaal verzouwt uitzagen was dat deze keer ook het geval maar nu vóelde ook iedereen zich zo. Ik denk dat iedereen het er wel mee eens is als ik meld dat we aan de ene kant toch wel een beetje blij zouden zijn als we konden uitslapen en alle alcohol uit ons lijf konden zweten thuis.
Maar we hadden nog 2 prachtige optochten voor de boeg dus we moesten onszelf toch wel oppeppen om er nog een geweldige laatste dag van te maken. Maar toen eenmaal het eerste flesje bier geopend was kwam de sfeer weer vanzelf.
Ik begin maar weer over het dagelijkse rondje sneeuwpret. De sneeuw die de gehele carnaval zijn inbreng heeft gehad. Deze keer was het geen sneeuwballenoorlog of uitglijders maar een aantal Sjnake waren op een hele andere manier creatief.
Voordat de optocht in Landgraaf van start ging werden de Sjnake bezig gehouden door een sneeuwpop op echt formaat. Na een halfuur bollen rollen kon het lijf in elkaar gezet worden. Met kunst en vliegwerk werden de details afgewerkt, hier en daar waren wat reparaties nodig toen iets kapot ging, maar het resultaat mocht er wezen. We zijn overigens wel nog op zoek naar een passende naam. Dan verbind ik er meteen maar een prijsvraag aan vast. De leukste inzending wordt meteen de naam van de nu nog anonieme sneeuwpop. Tevens een leuk feitje is dat de prinsenwagen uit Eys op de dinsdag achter ons reed in Landgraaf. Nog toevalliger is dat we tussendoor liedjes van de Palmclub achter ons hoorden. Zo zie je maar hoe bekend dat Eys is.
Na heel lang wachten in Landgraaf, we hadden optochtnummer 101 gekregen (inderdaad, het huisnummer van Samson & Gert), kon de optocht beginnen. De wagen werd weer voorgereden door Frank, waarvoor dank! Alle optochten tot nu toe werden begeleid door witte-confetti. In Landgraaf was dit echter anders. Na drie koude en grijze dagen met de nodige sneeuw, scheen op dinsdag de zon! Het mooie weer zorgde ervoor dat tienduizenden bezoekers langs de optochtroute stonden te genieten.
De optocht zelf die vanzelfsprekend weer bol stond van gezelligheid, springen, dansen, rennen, vliegen, roeien, zwemmen, polonaise etc., werd afgesloten met een nog positiever einde. We hadden de 2e prijs gewonnen voor grote groepen met wagen! Aan alle Sjnake, Proficiat!
De optocht in Landgraaf was ten einde en het was al vrij laat, omdat we nummer 101 hadden waren we ook laat bij de ontknoping. We hebben nog heel even nageviert in Landgraaf en zijn toen gezamenlijk naar Heerlen gegaan waar 's avonds de lichtstoet plaatsvond. Traditiegetrouw zijn we meteen naar de McDonalds gegaan om hier te bunkeren voordat de allerlaatste optocht zou starten. Bij de McDonalds werd meteen duidelijk dat deze zware dagen er toch in hakken en sommige waren nog te laam om een paar frieten te knauwelen.
Tegen 20.11 uur ging de optocht van start: alle lampjes stonden aan, dus we konden beginnen. We waren meteen aan de beurt omdat we deze keer net als vorig jaar optochtnummer 3 hadden. De optocht in Heerlen die rondom zeer bekend is vanwege de lampjes was zeer druk bezocht, overal stonden de mensen rijen dik en er was dan ook meer publiek dan vorige jaren. De optocht zelf was wel erg kort, ongeveer driekwartier tot een uurtje en we waren dan ook weer snel klaar.
De allerlaatste optocht was afgelopen en we konden ons ook opmaken om naar huis te gaan en zo carnaval af te gaan sluiten in ons eigen Eeserdurpke. We zijn gezamenlijk met de bus naar huis gegaan, na toch wel lang wachten op het busstation, maar uiteindelijk kwamen we dan toch rond half 11 aan in Eys waar de wagen al klaar stond om iedereen van café ’t Trepke naar café Sport te begeleiden, om hier de officiële afsluiting van carnaval bij te wonen.
De busreis zelf was een avontuur op zich omdat de buschauffeur blijkbaar gezopen had en niet meer wist op welke afslag we van elke rotonde afmoesten. Onder luid gejuich werden dan ook de nodige rondjes over de rotondes gereden. Maar de busreis was niet alleen gezellig maar ook nog leerzaam. Dit omdat een buitenlander in de bus zat en ons vertelde dat in zijn land geen carnaval werd gevierd, maar dat er nu oorlog was. En nee, dit was geen sneeuwballenoorlog zoals bij ons maar een echte. We denken dat die vrouw uit Vaals er wel iets mee te maken heeft. En "bietje bij bietje" (zoals hij zelf steeds zei) ging deze import-carnavalist uit de bus dan ook Nederlands leren. Ik heb in het geruchtencircuit vernomen dat we volgend jaar een lid erbij krijgen.
Na echt een allerlaatste keer achter de wagen aan broezze met iedere carnavalist uit Eys gingen we dan toch tegen het einde van carnaval 2010 aan. Nog een laatste keer Chocolate, D’r Jecke Song etc. gingen we richting café Sport waar na toch weer een aantal emotionele momenten carnaval 2010 werd afgesloten.
Maar, de Sjnake zouden de Sjnake niet zijn als na de officiële afsluiting iedereen naar huis zou gaan. Dus werden er nog een paar niet-carnaval platen tegenaan gegooit en iedereen kon meerocken op de nummers die nog gedraaid werden de afgelopen dagen. Pinkpop eat your heart out! Na een zeer lange dag/nacht kwam het dan toch tot een einde en werd het tijd voor iedere Sjnaak om naar huis te gaan (maar toch nog even de laatste Flügels naar binnen te werken in de Agathastraat).
Carnaval 2010 is helaas afgelopen, dus wordt het tijd voor het slotwoord. Ik hoop dat iedereen op dit moment nog steeds bezig is met lezen, na al onze avonturen al te hebben doorgenomen. Bij deze wil ik iedereen bedanken die mee heeft geholpen deze carnaval weer onvergetelijk te maken en tot een goed einde te hebben gebracht (zonder (pizza) calamiteiten). Denk hierbij aan alle Sjnake die aan de wagen gebouwd hebben, de chauffeurs die iedere keer de tractor gereden hebben, alle ouders die ons iedere keer weer naar alle optochten hebben gebracht en weer opgehaald, alle andere ouders / vrijwilligers die alles in het werk hebben gesteld zodat wij als jongeren van Eys ook dit jaar weer met een prachtige wagen alle optochten konden afgaan.
Het carnavalsseizoen is voorbij en we kunnen ons weer richten op volgend jaar, waar we er zeker weer bij zullen zijn. Ut woar wer Ge-wel-dig!
Ees Alaaf!